Karagül, seyirciye çokça ölüm vaat ettiğini en başından ortaya koydu aslında. İlk bölümün açılış sahnesinde, Kurtlar Vadisi’nden tanıdığımız Mesut Akusta, başrol dediğimiz Özcan Deniz’i Fırat Nehri’ne attı. Yani adamlar net bir şekilde dedi ki; ACIMAYACAĞIZ.

Türk dizilerinin sarsılmaz bir kuralı vardır, bilirsiniz. Suda boğulan bir karakterin cesedi bulunmadıysa, o karakter ölmemiştir. Fırat’ın akıntısı bedenini Basra Körfezi’ne dahi sürüklese, o adam geri gelir. Keza öyle oldu. Murat geldi, ailesini aylarca uzaktan izledi izledi, karşılarına dikildikten üç bölüm sonra -tekrar- öldü. Çok da üzülmedim ne yalan söyleyeyim. Hayatımın aşkı dediği kadına 20 yıl yok yere evlat acısı çektirdiğinden mütevellit, şahsından pek haz etmiyorum. Ne haz etmemesi ayol, bildiğin nefret ediyorum. Cehennemi bol olsun!

Ama evlat dediğin üzülüyor işte. Hem, insanın babası ölür mü hiç?